Το παιδί μου δεν τρώει!Γιατί;

Από τις πρώτες ώρες της γέννησης, ένα ζήτημα που απασχολεί  τις μητέρες, είναι το αν τρώει ή δεν τρώει, ή πόσο τρώει το παιδί. Ολοι οι γονείς ακολουθούν συγκεκριμένες οδηγίες που τους δίδονται από τον παιδίατρο, ώστε να είναι σίγουροι ότι το παιδί τρέφεται σωστά.

Για αρκετούς γονείς, αυτή η ανησυχία σχετικά με την λήψη της κατάλληλης ποσότητας τροφής συνεχίζεται, ακόμη και όταν το παιδί αρχίζει να μεγαλώνει, ιδιαίτερα αν αυτό, χωρίς να υπάρχει οργανική αιτία, αρνείται να φάει. Η ανορεξία μπορεί να εμφανιστεί σταδιακά ή απότομα, συνήθως όμως παρουσιάζεται έπειτα από κάποιο γεγονός, όπως οι ασθένειες, οι εμβολιασμοί, η αλλαγή baby sitter & άλλες αιτίες. Αργά ή γρήγορα, η άρνηση του παιδιού να φάει, γεγονός που συνδέεται με την έντονη επιθυμία του να κυριαρχήσει στο περιβάλλον, προκαλεί την αντίδραση  της μητέρας, που το πιέζει. Παρατηρούμε, λοιπόν, άρνηση του βρέφους να φάει, πίεση της μητέρας, νέα άρνηση του βρέφους & ούτω καθεξής. Σταδιακά λοιπόν, παρουσιάζεται μία αρνητική στάση του παιδιού προς το φαγητό του και φυσικά η αντίθεση ανάμεσα σ΄ αυτό και τη μητέρα του μεγαλώνει.

Όταν μία τέτοια κατάσταση συμβεί, συνήθως οι μητέρες εμφανίζουν εμμονή στο τάισμα του  παιδιού. Χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους και τεχνάσματα κάθε φορά. Άλλοτε προσπαθούν να το ευχαριστήσουν παίζοντας και άλλοτε περιμένουν να είναι νυσταγμένο ή του κρατούν τα χέρια προσπαθώντας να το κάνουν να ανοίξει το στόμα του. Συχνά, αυτή η προσπάθεια καταλήγει σε εμετό. Αναμφίβολα, το παιδί βγαίνει «νικητής» απ’ αυτή την «μάχη» ενώ η μητέρα είναι εξαντλημένη και απαισιόδοξη.

Πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η ανορεξία είναι ανεξάρτητη από την ανάπτυξη του βρέφους, που αρχίζει να μεγαλώνει και συχνά να παχαίνει. Σπάνια η ανορεξία είναι τόσο σοβαρή, ώστε να διαταράξει την καμπύλη της ανάπτυξης του βάρους ή του ύψους του βρέφους. Παράλληλα, η ανορεξία μπορεί να συνοδεύεται από δυσκοιλιότητα κάτι που απαιτεί άλλη αντιμετώπιση. Ενδεχομένως, το παιδί να δέχεται την τροφή μόνον από συγκεκριμένα άτομα, όπως ο πατέρας, η γιαγιά ή η baby sitter. Συχνά αρνείται όλες τις στερεές τροφές και προτιμά να πίνει υγρά, όπως γάλα και μάλιστα  σε μεγάλες ποσότητες, με αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό των γονιών, που δεν θεωρούν ότι αυτό αποτελεί ανορεξία.

Ένα λάθος που κάνουν πολλές μητέρες, είναι ότι θεωρούν αυτή την συμπεριφορά του παιδιού τους, ως άμεση άρνηση επικεντρωμένη στις ίδιες. Λόγω της αγωνίας που τις διακατέχουν δεν έχουν πια την απαραίτητη υπομονή απέναντι στο παιδί κατά την ώρα του φαγητού. Το γεύμα σιγά σιγά παύει πια να αποτελεί κάλυψη της ανάγκης του παιδιού για τροφή και ικανοποίηση και γίνεται πηγή άγχους, που ξεκινά από την ίδια την μητέρα. Η ψυχολογική προέκταση της άρνησης και η συγκρουσιακή κατάσταση που αυτή υποδηλώνει, γίνονται πιο φανερές όσο το παιδί μεγαλώνει. Η εξέλιξη ποικίλλει. Στις περισσότερες περιπτώσεις και εφόσον οι γονείς έχουν ζητήσει την βοήθεια ειδικού, οι δυσκολίες γρήγορα ελαττώνονται. Ωστόσο, αν η διαταραχή παραμένει για μακρό χρονικό διάστημα, χωρίς να έχει ζητηθεί κάποια  ειδική βοήθεια, μπορεί να μετατραπεί σε χρόνια διαταραχή.

Tip: Επειδή αυτό είναι κάτι που κανείς δεν θέλει να συμβεί, καλό είναι η μητέρα να μην επηρεάζεται αρνητικά από το περιβάλλον της. Χρειάζεται χαλάρωση και στήριξη ώστε να μπορέσουν μαζί με το παιδί να ξεπεράσουν την δύσκολη κατάσταση.

Της κας Αλεξ. Καππάτου,Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος.