Τα «κακομαθημένα» μωρά είναι τα ευτυχισμένα μωρά!

Ακολουθήστε το μητρικό σας ένστικτο και προσφέρετε στο μωράκι σας αγάπη, φροντίδα και πολλές πολλές αγκαλιές, χωρίς το άγχος μήπως το κακομάθετε!

Ξυπνάει μέσα στη νύχτα σπαράζοντας επειδή πεινάει ή επειδή απλά σας θέλει δίπλα του. Κλαίει όταν απομακρύνεστε από κοντά του και ανοίγει τα χεράκια του για να το πάρετε αγκαλιά. Γκρινιάζει όταν δεν του δίνετε σημασία και αποσπά την προσοχή σας με τσιρίδες ή πετώντας τα παιχνίδια του. Απαιτεί το φαγητό του στην ώρα του και σας «μαλώνει» όταν καθυστερείτε. Οι γονείς, τα πεθερικά και ενδεχομένως οι φίλοι και οι γνωστοί σας είναι… κάθετοι: μεγαλώνετε ένα κακομαθημένο μωρό και καλά θα κάνετε να σταματήσετε να ασχολείστε μαζί του κάθε φορά που εκείνο ψελλίζει «α»! Προσπαθείτε να ισορροπήσετε μεταξύ της ατελείωτης αγάπης και της εκμάθησης ορίων και κανόνων στο μωράκι. Νιώθετε τύψεις όταν το παίρνετε μαζί σας στο κρεβάτι, αισθάνεστε άσχημα όταν «αδιαφορείτε» για το κλάμα του, όταν φεύγετε και το αφήνετε να κλάψει μέχρι να ησυχάσει μόνο του. Κούραση, ενοχές, νεύρα, απογοήτευση και τέλος το πόρισμα που βγάζει ο εαυτός σας και σας κατατάσσει στις «ανίκανες» μανούλες. Ηρεμήστε! Δεν υπάρχει μεγαλύτερος μύθος από αυτόν που θέλει τα βρέφη να γίνονται κακομαθημένα όταν ανταποκρινόμαστε άμεσα στο κλάμα τους και ικανοποιούμε τα «θέλω» τους. Δεν υπάρχουν κακομαθημένα μωρά, αντιθέτως υπάρχουν δυστυχισμένα μωρά, που στερούνται της αγάπης και της φροντίδας της μαμάς τους επειδή απλά και μόνο δεν πρέπει να καλομάθουν.

Αφήστε το να κλάψει!

Πόσες και πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει αυτό! Ακολουθώντας το θρυλικό «το κλάμα κάνει καλό στα πνευμόνια του μωρού» έως το ανατριχιαστικό «θα κλάψει και θα βαρεθεί κάποια στιγμή» πολλές μαμάδες έχουν βρεθεί στην άσχημη θέση να ακούνε τα μπεμπάκια τους να σπαράζουν στο κλάμα και να μην κάνουν τίποτα. Το κλάμα του μωρού σας δεν είναι τίποτα παραπάνω από τον μοναδικό τρόπο που ξέρει για να επικοινωνήσει μαζί σας. Μα πάνω απ’ όλα το κλάμα του είναι ένα κάλεσμα για να του πείτε πως «όλα είναι καλά, η μαμά είναι εδώ και θα σε φροντίσει όσο θελήσεις». Πολλές μητέρες έχουν παρατηρήσει πως ειδικά στα μεταμεσονύχτια «ρεπερτόρια» κλάματος, το μωρό τους δεν ήθελε ούτε να φάει, ούτε να αλλάξει πλευρό, ούτε να αλλάξει πάνα, αλλά μόνο μια αγκαλιά πάνω στο στήθος τους, λίγα χάδια και την καθησυχαστική φωνή της μαμάς του πως όλα είναι καλά. Μπορείτε να αρνηθείτε στο παιδί σας το αίσθημα της ηρεμίας και της ασφάλειας απλά και μόνο για να μην… κακομάθει;

Η θεωρία του “attachment parenting”

Ο Dr. Sears θεωρείται ένας από τους πλέον καταξιωμένους επιστήμονες. Παιδίατρος και μπαμπάς 8 παιδιών ο “Dr Bill”, όπως τον αποκαλούν οι μικροί ασθενείς του, έχει γράψει πάνω από 30 βιβλία σχετικά με την ανατροφή των παιδιών, όλα με ένα κοινό χαρακτηριστικό: την υπεροχή της αγάπης, της φροντίδας και της αγκαλιάς της μαμάς απέναντι σε οποιοδήποτε άλλο «τέχνασμα» ανατροφής. Το να ανταποκρίνεται η μητέρα άμεσα και ενστικτωδώς σε κάθε κάλεσμα του παιδιού της, χωρίς να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της «αγωνίες» όπως «μήπως τώρα με χρησιμοποιεί το μωρό;» «μήπως τώρα το κακομαθαίνω;», ονομάζεται “attachment parenting” και δεν είναι τίποτε άλλο από την απολύτως φυσική ανάγκη της ίδιας της μητέρας να ανταποκριθεί στις ανάγκες του μωρού της, όπως αυτές εκφράζονται με το κλάμα ή τη φωνή. Ο δεσμός μητέρας – βρέφους είναι μια σχέση που χτίζεται καθημερινά και βασίζεται στη φροντίδα, την αγάπη και την άνευ όρων ικανοποίηση των αναγκών του μωρού. Είναι μια σχέση που βασίζεται στην αρμονία και δημιουργεί ασφάλεια στο μωρό, που γνωρίζει πως οτιδήποτε χρειαστεί, από κάτι σοβαρό (π.χ. πόνος) έως κάτι «ασήμαντο» (π.χ. διάθεση για παιχνίδι και φιλιά) η μαμά του θα είναι πάντα εκεί.

Τα οφέλη για το μωρό σας!

Όταν ένα μωρό νιώθει καλά, πράττει και σωστά. Μαθαίνει να δίνει και να δέχεται αγάπη, κατανοεί και τις ανάγκες των άλλων, αφού του είναι πολύ εύκολο να μάθει πως όπως και εκείνο ικανοποιεί τις ανάγκες του έτσι και οι υπόλοιποι πρέπει να ικανοποιούν τις δικές του, γίνεται ανεξάρτητο και όχι απομονωμένο, νιώθει ασφάλεια και πως μπορεί να βασιστεί στους ανθρώπους που αγαπάει. Μα πάνω απ’ όλα το “attachment parenting”... ευθύνεται για τη δημιουργία μιας ήρεμης, χαμογελαστής οικογένειας, αλλά και για το χτίσιμο μιας υπέροχης σχέσης με το μωρό σας, που θα συνεχίσει να υφίσταται ακόμη και στα δύσκολα χρόνια της εφηβείας. Κανείς δεν έπαθε ποτέ τίποτα από την αγάπη, τη στοργή και την προσοχή. Δώστε στο μωρό σας την ευκαιρία να μεγαλώσει σίγουρο πως δεν αδιαφορείτε για τις ανάγκες του και πως για οτιδήποτε χρειαστεί, η μαμά του θα είναι εκεί για να το φροντίσει. Μπείτε για λίγο στη θέση του και φανταστείτε τον εαυτό σας σε ένα περιβάλλον γεμάτο ερεθίσματα, εικόνες και κατακτήσεις που αναμένονται. Το σίγουρο είναι πως μέσα σε αυτόν τον καταιγισμό νέων πραγμάτων και αλλαγών, που συμβαίνουν καθημερινά, θα αναζητήσετε κι εσείς μια παρηγοριά σε ένα στοργικό χάδι, ένα βλέμμα αγάπης, ένα χαμόγελο που θα σας λέει πως όλα είναι περίφημα, πόσω μάλλον το μωράκι σας.

Προλάβετε το κλάμα του!

Υπάρχουν τρόποι για να ανακουφίσετε το μωρό σας ή να προλάβετε το κλάμα του;

- Η τακτική τού «όλα είναι καλά». Ας υποθέσουμε πως ενώ παίζετε με το μωρό σας χτυπάει το τηλέφωνο και πρέπει να μιλήσετε. Το μωρό αρχίζει και σας ψάχνει δυσφορώντας. Χαμογελάστε του και μιλήστε του λέγοντας «μην ανησυχείς αγάπη μου, θα μιλήσω για λίγο και έρχομαι», ενώ όση ώρα διαρκεί η συνομιλία σας, χαϊδέψτε το ή γυρίστε το πρόσωπό σας στο μέρος του και αφήστε το να σας παρακολουθεί.

- Προλάβετε το κλάμα του. Επιστρατεύστε το χιούμορ και… την υποκριτική σας τέχνη, προκειμένου να το προλάβετε πριν αρχίσει το «ρεπερτόριό» του. Κάντε του αστείες γκριμάτσες, στείλτε του φιλάκια, χορέψτε για λίγο και μετά πάρτε το αγκαλιά και χορέψτε μαζί του.

- Εξηγήστε του τι κάνετε και γιατί πρέπει να απομακρυνθείτε από κοντά του. Και –γιατί όχι;–, τραγουδώντας! Ο κύριος Καρότος, που μπαίνει στην κατσαρόλα να συναντήσει την κυρία Πατάτα, και τα πιάτα που μπαίνουν χορεύοντας στο πλυντήριο πιάτων για να κάνουν μπάνιο είναι θαυμάσιοι τρόποι, ώστε και εσείς να κάνετε τη δουλειά σας αλλά και το μωράκι σας να μη δυσανασχετήσει για το φαγητό.

- Κοιμηθείτε παρέα. Αν το μωράκι σας έχει πυρετό ή βγάζει δόντι ή πολύ απλά δεν έχει ύπνο, κοιμηθείτε στο κρεβάτι σας μαζί του. Αφήστε το να χώσει το προσωπάκι του στο στήθος σας, να σας μυρίσει, να παίζει με το νυχτικό ή την πιτζάμα σας και καμαρώστε το καθώς θα το παίρνει γλυκά γλυκά ο ύπνος.

- «Φορέστε» το μωρό σας. Κάντε μια βόλτα μαζί του έχοντάς το στο μάρσιπο ή στο sling σας. Ο ήχος της καρδιάς σας θα το ηρεμήσει και θα το κάνει να ευχαριστηθεί πολύ περισσότερο τη βόλτα του, ενώ θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο το δεσμό σας μαζί του.

- Μιλάτε του συνεχώς! Ρωτήστε το τι έκανε την ημέρα που λείπατε στη δουλειά, πείτε του τι κάνατε εσείς στη δουλειά, επιβραβεύστε το που έφαγε όλο του το φαγητό, πείτε του ότι δεν πειράζει που κλαίει και χαϊδέψτε το με κατανόηση. Και τέλος καταλάβετε πως τα παιδιά δεν είναι οι μικροί εκβιαστές που νομίζουμε. Είναι μικρά πλάσματα με ανάγκες, που ζητούν ικανοποίηση.

Το γνωρίζατε;

Στη δεκαετία του ’70 οι ερευνήτριες Sylvia Bell και Mary Ainsworth χώρισαν μια ομάδα γυναικών και τα παιδιά τους σε δύο ομάδες.

• Οι μαμάδες της ομάδας 1 ανταποκρίνονταν άμεσα στο κλάμα του μωρού τους, με φιλιά, χάδια και θηλασμό.
• Οι μαμάδες της ομάδας 2 δεν ανταποκρίθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο κάλεσμα του παιδιού τους.

Το αποτέλεσμα; Τα μωρά της ομάδας 1, μόλις έκλεισαν τον πρώτο χρόνο της ζωής τους, σταμάτησαν να χρησιμοποιούν το κλάμα ως μέσο επικοινωνίας και με αρκετές λεξούλες, που όσο περνούσε ο καιρός γίνονταν ολοένα και περισσότερες αλλά και πιο πολύπλοκες, προσπαθούσαν να πουν στη μαμά τους αυτά που ήθελαν, ενώ τα μωρά της ομάδας 2 επέμεναν με συνεχές και παρακτικό κλάμα για να «κερδίσουν» την προσοχή της μανούλας τους.